PEC Zwolle is een Nederlandse profvoetbalclub uit Zwolle, die uitkomt in de Eredivisie. De club werd in 1910 opgericht als PEC Zwolle, na het faillissement ging PEC Zwolle verder als FC Zwolle op 1 juli 1990. Nadat FC Zwolle in 2012 kampioen van de Jupiler League was geworden, maakten de “Blauwvingers“ bekend op 14 april 2012 verder te gaan onder de naam PEC Zwolle in de Eredivisie. De thuiswedstrijden worden afgewerkt in het IJsseldelta Stadion onder leiding van trainer Art Langeler en assistenten Jaap Stam en René Hake.

[bewerken]Historie

[bewerken]Naam

De naam van PEC Zwolle is verscheidene keren gewijzigd.

• 1904: Ontstaan van voetbalclub Ende Desespereert Nimmer (EDN) in Assendorp
• 1906: Ontstaan van voetbalclub Prins Hendrik (PH)
• 1910: Fusie van PH en EDN tot de PH-EDN-Combinatie (PEC)
• 1971: Naamsverandering naar PEC Zwolle
• 1982: Naamsverandering naar PEC Zwolle'82
• 1990: Faillissement van PEC Zwolle'82, Oprichting FC Zwolle^[1]
• 2012: Naamsverandering naar PEC Zwolle

[bewerken]Geschiedenis

^[2] In 1904 wordt in de Zwolse wijk Assendorp AVC, de Assendorper Voetbal Club, opgericht. Uit AVC komt Volharding voort, daaruit Sallandia en daaruit weer Ende Desespereert Nimmer.

In 1906 wordt Prins Hendrik opgericht en ze spelen op een terrein naast de theetuin Thijssen. Twee jaar later treedt PH toe tot de bond, de NVB. De club Ende Desespereert Nimmer promoveert in1910 naar de NVB. PH bungelt steevast onderaan de ranglijst, terwijl EDN serieuzere zaken van plan is. Echter laat EDN zich verleiden tot een fusie.

[bewerken]De oprichting

Op 12 juni 1910, in Hotel Koenders op de Grote Markt te Zwolle, besloten twee voetbalverenigingen te fuseren. EDN en PH fuseerden tot PEC omdat ze wisten dat zij gezamenlijk meer kans maakten om te overleven in de 2e klasse van de Nederlandse Voetbal Bond. De vereniging kreeg direct ook een atletiekafdeling. De nieuwe club, spelend op het terrein van Theetuin Thijssen (Zwolle-West), eindigde in z'n eerste seizoen op de tweede plaats in de 2e Klasse C. De eerste twee decennia van haar bestaan speelde PEC onafgebroken in de 2e Klasse. Hoogtepunt was het kampioenschap in 1917 waarmee een plaats in de promotiecompetitie werd afgedwongen, maar daarin kwam PEC niet verder dan de derde plaats.

In 1923 verhuist PEC naar De Vrolijkheid, een terrein genoemd naar de aanpalende uitspanning aan de afslag Noord op de huidige A28 die de stad doorklieft. Een jaar later ronselt de club de complete middenlinie van Zwolsche Boys, hetgeen de gemoederen in de stad danig verhit en bijdraagt tot een ongezonde rivaliteit ter plaatse.

Op 17 juni 1928 werd de finale van de KNVB beker afgewerkt tegen RCH in Hilversum. RCH won met 2-0. In datzelfde jaar was stadgenoot Z.A.C., met de legendarische Beb Bakhuys, kampioen van Oost-Nederland geworden en het mocht aan de landelijke kampioenscompetitie deelnemen.

In 1935 verruilen PEC en Zwolsche Boys respectievelijk De Vrolijkheid en het Gemeentelijk Sportpark. Er ligt een omvangrijk omkoopschandaal aan ten grondslag waarin de verhuurder, graszoden, valse rekeningen en knoeierij met spelerscontracten en amateurbepalingen een rol spelen. Een rekening van graszoden voor De Vrolijkheid zou een dekmantel zijn geweest voor zwarte betalingen van PEC aan contractspelers. Toen de Zwolsche Boys hun intrek op de De Vrolijkheid hadden genomen, schotelde de verhuurder hen een aanzienlijke reductie op de huurprijs voor.

[bewerken]Begin van betaald voetbal in Zwolle

In het seizoen 1954/55 werd PEC kampioen van de 2e Klasse, waarmee promotie naar het betaalde voetbal mogelijk werd (de KNVB bood 24 clubs de gelegenheid toe te treden). Op 23 februari 1955 nam PEC het besluit een BVO te worden. PEC nam voor het eerst deel aan het betaalde voetbal in 1955/56 toen er twee hoofdklassen bestonden en drie 1e Klassen. Het seizoen daarop werd het divisie-systeem ingevoerd met een eredivisie, twee 1e Divisies en twee 2e Divisies. Vijftien seizoenen maakte PEC deel uit van de 2e Divisie, vooral in de middenmoot of daar net onder en menigmaal in felle strijd verwikkeld met stadgenoot Zwolsche Boys.

Rond 1957 verruilen PEC en Zwolse Boys opnieuw hun terreinen, Zwolsche Boys speelt weer op het Gemeentelijk Sportpark en PEC is terug op De Vrolijkheid en koopt dat complex in 1960.

Met datzelfde Zwolsche Boys gaat het aan het eind van de jaren zestig bergafwaarts. In 1969 ziet die club zich genoodzaakt vrijwillig terug te keren naar de amateurs. PEC neemt een groep spelers over van de aartsrivaal.

Na 10 jaar in Zwolle Noord te hebben gevoetbald, keerde PEC in het seizoen 1970/71 terug naar het gemeentelijk sportpark aan de Ceintuurbaan, die werd voorzien van goede tribunes en een lichtinstallatie. De Zwolsche Boys, inmiddels amateurs, worden verbannen naar De Vrolijkheid.

[bewerken]Naar de Eerste Divisie

PEC werd in het seizoen 1970/71 tweede in de 2e divisie, hetgeen rechtstreekse promotie naar de 1e Divisie betekende. Besloten werd de plaatsnaam aan de clubnaam toe te voegen: PEC werd PEC Zwolle. PEC Zwolle speelde zeven seizoenen in de 1e Divisie, greep in 1972/73, 1974/75 en 1976/77 een periodetitel en kwalificeerde zich daarmee voor deelname aan de nacompetitie. In1974 splitste de atletiekafdeling zich af van de vereniging en ging als AV PEC 1910 zelfstandig verder.

In 1976/77 werd de tweede plaats behaald en bereikten de Zwollenaren voor de tweede maal in de historie de finale van de KNVB beker die ze in Nijmegen na verlenging verloren van FC Twente, 3-0. In het seizoen 1977/78 werd PEC Zwolle kampioen van de 1e Divisie en bereikte daarmee rechtstreeks de hoogste competitie van Nederland.

[bewerken]Topvoetbal in Zwolle

Vanaf 1978/79 speelde PEC Zwolle tien seizoenen in de hoogste divisie met één tussenliggend seizoen in de 1e Divisie (1985/86). Het eerste seizoen werd een uitstekende achtste plaats behaald.

Vanaf 1981 domineerde het degradatievoetbal en ontstonden ook financiële problemen. Toen een definitief faillissement dreigde, stak projectontwikkelaar Marten Eibrink een reddende hand toe. Door de schulden weg te werken, de organisatiestructuur te wijzigen en als zelfstandig ondernemer de selectiespelers onder contract te nemen, kon hij zich eigenaar van PEC Zwolle noemen en wist hij betaald voetbal voor Zwolle te behouden. Om de nieuwe start op 1 juli 1982 te symboliseren werd de club omgedoopt tot PEC Zwolle'82.

PEC Zwolle'82 was in de eerste helft van 1983/84 een heuse subtopper, maar uiteindelijk ging het minder met de ploeg. In 1984/85 leidde dat uiteindelijk tot degradatie naar de 1e Divisie. In 1986 wist PEC Zwolle '82 onmiddellijk weer te promoveren via een tweede plaats in de competitie. Tussen 1987 en 1989 eindigde de Zwolse club steeds in of onder de middenmoot. Aan het eind van 1988/89 bleek degradatie naar de 1e Divisie niet meer te voorkomen.

[bewerken]Oprichting FC Zwolle

Het voortbestaan van de club stond eind jaren'80 opnieuw ter discussie. In maart 1987 meldde het NOS Journaal zelfs dat eigenaar Eibrink met zijn club wilde verhuizen naar Lelystad, Almere ofAssen. Zijn voortdurende onenigheid met de gemeente Zwolle deed Eibrink besluiten zich per 1 juli 1988 terug te trekken, op een moment dat er een gezonde club stond, met een nieuwOosterenkstadion (met Johan Cruijff-tribune). Zijn vertrek leidde tot nieuwe geldzorgen voor PEC Zwolle'82. Onder voorzitterschap van Gaston Sporre werd een reddingsoperatie uitgevoerd, die van de Zwolse club een meer professionele betaald voetbal organisatie moest maken. De aanpak bleek grondig en gedegen en leidde tot het definitief faillissement van PEC Zwolle'82 en de oprichting van FC Zwolle per 1 juli 1990.

In 1997 en in 1999 stootte FC Zwolle verrassend door naar de kwartfinale om de Amstelcup (voorheen KNVB beker). Gaston Sporre was in 1998 opgevolgd door Ronald van Vliet en onder zijn voorzitterschap werd de weg naar de top ingezet. De ploeg speelde fris en attractief voetbal maar kon telkens in de nacompetitie geen promotie afdwingen, met als dieptepunt de bijna-promotie in het 1999/00 toen RBC Roosendaal ten koste van Zwolle promoveerde.

Na een afwezigheid van dertien voetbalseizoenen was FC Zwolle vanaf het seizoen 2002/03 weer actief in de hoogste Nederlandse voetbalcompetitie, de Eredivisie. Na vijf jaar lang gestrand te zijn in de nacompetitie wist FC Zwolle op 26 april 2002, onder leiding van Paul Krabbe, het kampioenschap veilig te stellen. Ondanks het succes van Paul Krabbe werd toch besloten om het eredivisie avontuur aan te gaan met een andere trainer. Peter Boeve volgde Paul Krabbe op als hoofdtrainer van FC Zwolle. FC Zwolle haalde dat seizoen een 16e plaats, waardoor nacompetitie moest worden gespeeld. In een poule met rivaal Go Ahead Eagles, FC Den Bosch en Helmond Sport kwam het op de laatste wedstrijd aan. Thuis tegen Helmond Sport werd een kwartier voor tijd een 0-1 achterstand omgebogen tot 4-1 winst waardoor ook in het seizoen 2003/04 Eredivisie kon worden gespeeld. Dat seizoen begon dramatisch; na zeven wedstrijden had FC Zwolle slechts één punt vergaard. Peter Boeve moest dan ook al snel het veld ruimen voor de nieuwe coach Hennie Spijkerman. Pas na de winterstop (slechts 7 punten) werd de inhaalrace ingezet. Na overwinningen opsc Heerenveen en AZ stond FC Zwolle met nog één speelronde te gaan op de 16e plek. Toch ging het in de laatste ronde mis. Uit bij Feyenoord werd met 7-1 verloren terwijl de concurrentie (Vitesse en FC Volendam) de volle winst behaalde. FC Zwolle degradeerde en probeerde een aantal seizoenen terug te keren naar het hoogste niveau van het betaalde voetbal in Nederland, wat op vrijdag 13 april 2012 lukte, toen het kampioenschap van de Jupiler League werd veiliggesteld, met nog enkele wedstrijden te spelen.

Maak jouw eigen website met JouwWeb