FC Barcelona
Camp Nou, het stadion van FC Barcelona
Naam	Fútbol Club Barcelona
Bijnaam	Barça
Opgericht	1899
Stadion	Camp Nou Barcelona
Capaciteit	99.354
Voorzitter	Sandro Rosell
Trainer	Tito Vilanova
Competitie	Primera División
Thuiskleuren Uitkleuren
geldig voor 2012/13
2011/12
Portaal     Voetbal Barcelona

FC Barcelona is een voetbalclub uit Barcelona, Catalonië (Spanje). De club behoort tot de Europese en wereldtop. FC Barcelona is de enige club in Europa die vanaf de instelling van Europees voetbal in 1955 elk jaar aan één van de toernooien deelnam.

De clubkleuren zijn paars (of granaatrood)-blauw (blaugrana) en het stadion van FC Barcelona is Camp Nou of Nou Camp, dat letterlijk 'nieuw veld' betekent. Aartsrivaal van FC Barcelona is Real Madrid. Wedstrijden tussen beide clubs staan bekend als de El Clásico. Nog een belangrijke rivaal is de stadsgenoot RCD Espanyol; de onderlinge duels dragen de naam Derbi de Barcelona. FC Barcelona werd begin 2010 door de IFFHS verkozen tot beste ploeg over de periode 1991-2009.

Voor de Catalaanse bevolking werd in de jaren van het strenge regime van Franco de club het absolute symbool van hun eigen identiteit en drang naar onafhankelijkheid. Dat is het tot op de dag van vandaag gebleven.

Voor de club speelden onder anderen Bernd Schuster, Diego Maradona, Hristo Stoichkov, Gheorge Hagi, Ladislao Kubala, Michael Laudrup,Romario, Ronaldo, Luís Figo, Patrick Kluivert, Ronald Koeman, Rivaldo, Ronaldinho, Lionel Messi, Xavi, Carles Puyol en Andrés Iniesta. Johan Cruijff behaalde met de club grote successen. Als speler behaalde Cruijff weinig tastbare prijzen, slechts één kampioenschap in 1974 en eenmaal de Spaanse beker (de Copa del Rey - in de tijd van dictator Franco nog Copa del Generalissimo geheten), maar zijn spel staat voor altijd bij de supporters in het geheugen gegrift. Later, toen Cruijff coach was, formeerde hij een elftal dat bekend kwam te staan als het Dream Team. Het hoogtepunt van dit team was het winnen van de Europacup I in 1992, tegenwoordig Champions League genaamd.

Frank Rijkaard, in 2003 aangesteld als coach, wist een team te creëren dat het team van Cruijff evenaarde door naast de landskampioenschappen van 2005 en 2006 ook de UEFA Champions League van 2006 te winnen. Ook het huidige team, onder leiding van Josep Guardiola, wordt vaak vergeleken met dit Dream Team. De laatste drie jaar werd Barcelona kampioen in de Primera División, en in zowel 2009 als in 2011 won het de Champions League (beide door de finale van Manchester United te winnen).

Omni-sportvereniging

De club is een omni-sportvereniging. Ook in het basketbal (FC Barcelona Bàsquet), het handbal (FC Barcelona Handbol) en het rolhockey (FC Barcelona Hoquei) is FC Barcelona erg succesvol, zowel nationaal als Europees. Verder zijn bij FC Barcelona ook veldhockey, atletiek, volleybal,rugby, softbal, wielrennen, vrouwenvoetbal, zaalvoetbal en ijshockey vertegenwoordigd, hoewel niet allemaal op hoog niveau. De bekendste slogan van FC Barcelona is Més que un club (Meer dan een club in het Catalaans), gezien het veelzijdige karakter van de club - het aantal sporten dat ze vertegenwoordigt en de plaats die de club inneemt in Catalonië.

Geschiedenis

Zie Geschiedenis van FC Barcelona voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

FC Barcelona in 1903

FC Barcelona is opgericht op 29 november 1899 door de Zwitser Johan Joan Gamper. De eerste jaren speelden vooral Zwitsers, landgenoten van Gamper, en Engelsen in het eerste elftal. Begin jaren twintig van de twintigste eeuw beleefde Barça de eerste succesvolle periode met diverse prijzen. Ricardo Zamora, Josep Samitier en Paulino Alcántara waren in die tijd de grote sterren.

Met het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog en het aan de macht komen van Franco, was er lange tijd sprake van een sterke onderdrukking van de nationalistische gevoelens bij bevolkingsgroepen als Catalanen. Franco veranderde de naam van FC Barcelona zelfs in het Spaanse Club Futbol de Barcelona. Juichen voor de eigen club FC Barcelona was voor veel Catalanen een manier om hun gevoelens te uiten. In de jaren vijftig kende FC Barcelona weer grote successen. Onder de Slowaakse trainer Ferdinand Daučík, de Argentijnse trainer Helenio Herrera en de sterspelers Ladislao Kubala en Luis Suárez Miramontes domineerde Barça in Spanje en in het Jaarbeursstedenbekertoernooi. De verlorenEuropacup I finale van 1961 tegen Benfica betekende het einde van deze succesperiode. De komst van Rinus Michels, Johan Cruijff en Johan Neeskens in de jaren zeventig brachten nieuwe successen met zich mee voor FC Barcelona, met als hoogtepunt de landstitel van 1975. De jaren tachtig verliepen wisselend voor Barça, maar toen Johan Cruijff in 1988 terugkeerde als coach bij de club, begon de meest succesvolle periode uit de geschiedenis. Onder leiding van Cruijff won het fameuze Dream Team onder andere vier landstitels en de Europacup I. Ook onder de EngelsmanBobby Robson en de derde Nederlandse coach Louis van Gaal bleef FC Barcelona succesvol. In 1992 kreeg de club het Creu de Sant Jordi, een van de hoogste onderscheidingen van deCatalaanse regering.

Na een mindere periode aan het begin van de 21ste eeuw, was het in 2005 opnieuw een Nederlander, Frank Rijkaard, die Barça weer naar successen leidde in de vorm van de landstitel en deSupercopa de España. In 2006 werden de landstitel en de Supercopa geprolongeerd, terwijl ook de UEFA Champions League werd gewonnen. Nadat de seizoenen 2006/07 en 2007/08 prijsloos bleven, werd trainer Rijkaard vervangen door Josep Guardiola. Guardiola kende een uiterst succesvol debuutjaar als coach van FC Barcelona met de nationale dubbel (landstitel en Copa del Rey) en de Champions League in 2009, later dat jaar gevolgd door de Supercopa, de UEFA Supercup en de wereldbeker voor clubteams.

FC Barcelona is de eerste club die alle zes clubelftal bekers in een jaar won. Het won in 2009 de Champions League, het landskampioenschap, de Spaanse beker, de Europese Supercup, deSpaanse Supercup en het Wereldkampioenschap voetbal voor clubs.

In 2010 prolongeerde FC Barcelona de landstitel en de Spaanse Supercup onder leiding van Guardiola.

Johan Cruijff noemde het kampioensteam onder leiding van Guardiola een verbeterde versie van het fameuze Dream Team.^[1]

In 2011 won het voor het 3e jaar op rij de landskampioenschap, hun 21e titel in totaal. Ook werd in dat zelfde jaar de Champions League gewonnen.

Algemeen

Bestuur

FC Barcelona wordt bestuurd door een president. Deze president wordt iedere vier jaar gekozen door de leden van FC Barcelona, de socios. Iedere kandidaat moet voorafgaand aan deverkiezingen een bepaald aantal handtekeningen van medestanders inleveren bij de club om mee te mogen doen. De kandidaten met voldoende handtekeningen starten vervolgens hun verkiezingscampagne, waarin meestal specifieke nieuwe stervoetballers of trainer worden beloofd aan de leden. Uiteindelijk mogen alle socios op de verkiezingsdag hun stem uitbrengen op het terrein van FC Barcelona. De verkiezingsopkomst is regelmatig aanmerkelijk hoger dan bij de verkiezingen voor het bestuur van Catalonië of Spanje. De winnaar van de verkiezingen is de president van FC Barcelona gedurende volgende vier jaar en mag een bestuur formeren. Wanneer bij de verkiezingen naast de zittende president geen andere kandidaten zijn, wordt de ambtstermijn van de zittende president automatisch met vier jaar verlengd. Een president mag tegenwoordig slechts twee opeenvolgende ambtstermijnen vervullen. De huidige president is Sandro Rossell.

Aanhang

Supporters

De supporters van FC Barcelona worden gewoonlijk in Spanje culés (enkelvoud: culé) genoemd, wat letterlijk konten betekent in het Catalaans. De oorsprong hiervan ligt verankerd in de historie van FC Barcelona. Voordat de stadions Camp de Les Corts (1922-1957) en Camp Nou (1957-heden) de thuishavens van FC Barcelona werden, speelde de club zijn thuiswedstrijden in stadionL'Escopidora (1909-1922). Rondom dit veld stonden muren, en de supporters die geen kaartje konden betalen gingen dan meestal op de muren rondom het veld zitten om alsnog de wedstrijd te zien. Deze supporters waren over het algemeen het meest fanatiek. Zittend op de buitenmuren van stadion Escopidora was hun achterwerk zichtbaar voor mensen buiten het stadion. Deze noemden die mensen op de muren "culés = konten". Tot op de dag van vandaag is dit nog steeds het geval en waarschijnlijk zal dat steeds zo blijven. Eén van de meest fanatieke supportersgroeperingen van FC Barcelona is de Boixos Nois.

De Boixos Nois staat bekend als radicaal en gewelddadig en de Boixos Nois definiëren zich zelf dan ook als hooligans. De groepering gebruikt een buldog als het logo. De grote vijanden van deBoixos Nois zijn traditioneel de Ultra Sur van Real Madrid en de Brigadas Blanquiazules van RCD Espanyol. De Boixos Nois werd begin jaren tachtig van de twintigste eeuw opgericht als eenlinksgeoriënteerde groeping. De naam is een samenvoeging van het Catalaanse boig wat "gek" betekent en van Can Boixeres, de wijk nabij het stadion Camp Nou waar de groep vaak samenkomt rondom wedstrijden. Nois is Catalaans voor "jongens". De Boixos Nois hielden zich voornamelijk op achter het doel aan de noordzijde van Camp Nou. In de 21ste eeuw is de Boixos Nois een groep zonder overeenkomstige politieke inslag en zowel linksgeoriënteerden als nationalistische skinheads maken deel uit van de groepering. Onder clubpresident Joan Gaspart had de Boixos Nois veel privileges en was er veel overlast van de groepering. Gaspart durfde echter niet in te grijpen. Kort na zijn verkiezing tot clubpresident in 2003, ging Joan Laporta wel de strijd aan met deBoixos Nois. Hij schafte de gratis tickets voor de groepering af en voerde een nultolerantie in tegenover supportersgeweld. De Boixos Nois waren niet blij met de maatregelen van Laporta en de president ontving verschillende doodsbedreigingen. Leuzen als Laporta, we gaan je vermoorden. Camp Nou is ons huis, het graf is het jouwe. Je raakt niet van ons af, klootzak werden met graffitiop een muur van zijn huis aangebracht. Uiteindelijk had de aanpak van Laporta toch succes.

Fanclubs

FC Barcelona heeft 1.337 officiële fanclubs (februari 2010), ook wel peñas of penyas genoemd. De club heeft de fanclubs onderverdeeld naar 35 geografische zones: de stad Barcelona (1-2),Catalonië (3-17), Spanje (18-33) en de wereld (34). Iedere fanclub heeft zijn eigen registratienummer. In België zijn er drie officiële fanclubs, "Penya Barcelonista Casal Català Brussel·les" (Brussel, n.550), "Peña Barcelonista de Bruselas Saintguidon" (Brussel, n.1420) en "Penya Fanatiek FC Barcelona" (Genk, n.1519). Nederland telt twee fanclubs; "Fan Club Barcelona", officieel "Fan Club Barcelona de Rosmalen" (n.1323, dat onder andere een eigen website heeft, ieder kwartaal een tijdschrift uitgeeft en reizen organiseert naar wedstrijden van FC Barcelona) en "Penya La Máquina Blaugrana" (n.1532) die in Zutphen is gevestigd. Naast Spanje, België en Nederland zijn er ook fanclubs in Bosnië-Herzogowina, Bulgarije, Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Georgië, Griekenland, Groot-Brittannië, Hongarije, Italië, Kosovo, Oekraïne, Polen, Portugal, Rusland, Zweden en Zwitserland in Europa. In Afrika in Burkina Faso, Gambia, Guinee, Kameroen, Mali, Marokko, Sierra Leone en Senegal. In Amerika in Argentinië, Brazilië, Chili, Costa Rica, Cuba, Dominicaanse Republiek, El Salvador, Guatemala, Panama, Peru, Venezuela en Verenigde Staten. In Azië in China, Japan, Singapore en de Verenigde Arabische Emiraten. In Oceanië in Australië en Nieuw-Caledonië.^[2]

Logo en tenue

Clublogo

Het clublogo, hier op de bus van FC Barcelona tijdens de kampioensviering in 2006 (op de bus staand van links naar rechts: Ludovic Giuly,Juliano Belletti, Samuel Eto'o)

Het clublogo van FC Barcelona, ook wel escudo genoemd, heeft in de loop der jaren vele veranderingen ondergaan. In de beginjaren speelde de club met het wapen van de stad Barcelona op het shirt met daarboven de afbeelding van een vleermuis. Hierbij verwees de vleermuis, die ook afgebeeld staat op de wapens van Palma de Mallorca en Valencia (en de lokale voetbalclubs Valencia CF en UD Levante), naar de overwinning van graaf Jaume I de Veroveraar op de Moren in de dertiende eeuw. Volgens de overlevering zou destijds een vleermuis op de helm van de graaf zijn gaan zitten, een teken van bescherming en oplettendheid.

In 1913 kreeg FC Barcelona, in navolging van Engelse voetbalclubs, een eigen clublogo. Het clublogo omvat de olla met daarin drie vlakken en een middenbaan.

• De olla (etenspot) zou door Joan Gamper, oprichter van de club, zijn geïntroduceerd als verwijzing naar de etenspot van bouwvakkers. Deze etenspot was tijdens de lunch het centrale punt en stond voor eenheid, plezier en gezelligheid. Gamper vond dat FC Barcelona eenzelfde rol moest gaan vervullen binnen de samenleving. De punten links en rechts aan het clublogo stellen handvatten voor, de onderste punt (in het verleden punten) het vuurtje onder de etenspot en de bovenste golven de kokende inhoud van de etenspot.
• Het vlak linksboven toont een rood kruis op een witte achtergrond, het teken van Sant Jordi (Nederlands: Sint-Joris de Drakendoder), de beschermheilige van Catalunya.
• Het vlak rechtsboven toont het patroon van de senyera, de vlag van het oude koninkrijk Aragón en het oude graafschap Barcelona: vier rode banen op een gele achtergrond.
• Het onderste vlak toont de clubkleuren van FC Barcelona, donkerblauw en granaatrood, met daarop een beige voetbal, verwijzend naar de belangrijkste sport binnen de club.
• De middenbaan toont de letters "FCB", verwijzend naar de naam van de club, op een goudgele achtergrond. De middenbaan heeft in de loop der jaren de meeste veranderingen ondergaan wat betreft kleur (in het verleden onder meer wit) en wat betreft opschrift (tijdens de Franco-tijd het verspaanste "C de FB").

Shirt

Sponsors

Tot op heden weigert FC Barcelona commerciële shirtsponsoring. Sinds 2005 bevindt zich op de linkerarm wel het logo van sponsor TV3, een Catalaanse televisiezender. In 2006 sloot de club een overeenkomst voor vijf jaar met Unicef met de slogan Barça, meer dan een club, een nieuwe wereldwijde hoop voor kwetsbare kinderen, waarbij FC Barcelona de organisatie jaarlijks met een bedrag van 1,5 miljoen euro steunt en bovendien het recht heeft het embleem van Unicef af te beelden op wedstrijd- en trainingskleding. Hier is ook hun slogan, "Barça, més que un club", uit afgeleid. Unicef kan hierdoor beschouwd worden als de eerste shirtsponsor in de geschiedenis van de club. Vanaf 1 juni 2011 staat de naam van de Qatar Foundation op het shirt. Hiermee wordt dit bedrijf de eerste 'echte' shirtsponsor in de geschiedenis van de club.

De volgende bedrijven hebben momenteel sponsorcontracten met FC Barcelona:

• Audi
• la Caixa
• Estrella Damm
• Nike
• Qatar Foundation
• Turkish Airlines
• TV Catalunya

Spelerskern

No.	Naam	Nationaliteit	Geboortedatum	Vorige club
Keepers
1	Víctor Valdés	Spanje	14-01-1982	cantera FC Barcelona
13	José Manuel Pinto	Spanje	08-11-1975	1998-2008 Celta de Vigo
Verdedigers
2	Daniel Alves	Brazilië	06-05-1983	2002-2008 Sevilla FC
3	Gerard Piqué	Spanje	02-02-1987	2007-2008 Manchester United
5	Carles Puyol	Spanje	13-04-1978	cantera FC Barcelona
15	Marc Bartra	Spanje	15-01-1991	cantera FC Barcelona
18	Jordi Alba	Spanje	21-03-1989	2007-2012 Valencia CF
19	Martín Montoya	Spanje	14-04-1991	cantera FC Barcelona
22	Éric Abidal	Frankrijk	11-07-1979	2004-2007 Olympique Lyon
24	Andreu Fontàs	Spanje	14-11-1989	cantera FC Barcelona
25	Marc Muniesa	Spanje	27-03-1992	cantera FC Barcelona
Middenvelders
4	Cesc Fàbregas	Spanje	04-05-1987	2003-2011 Arsenal FC
6	Xavi Hernández	Spanje	25-01-1980	cantera FC Barcelona
8	Andrés Iniesta	Spanje	11-05-1984	cantera FC Barcelona
11	Thiago Alcántara	Spanje	11-04-1991	cantera FC Barcelona
12	Jonathan Dos Santos	Mexico	26-04-1990	cantera FC Barcelona
14	Javier Mascherano	Argentinië	08-06-1984	2006-2010 Liverpool FC
16	Sergio Busquets	Spanje	16-07-1988	cantera FC Barcelona
20	Ibrahim Afellay	Nederland	02-04-1986	2003-2010 PSV
21	Adriano	Brazilië	26-10-1984	2004-2010 Sevilla FC
25	Alex Song	Kameroen	09-09-1987	2005-2012 Arsenal FC
Aanvallers
7	David Villa	Spanje	03-12-1981	2005-2010 Valencia CF
9	Alexis Sánchez	Chili	19-12-1988	2006-2011 Udinese Calcio
10	Lionel Messi	Argentinië	24-06-1987	cantera FC Barcelona
17	Pedro	Spanje	28-07-1987	cantera FC Barcelona
23	Isaac Cuenca	Spanje	27-04-1991	cantera FC Barcelona
27	Cristian Tello	Spanje	19-08-1991	cantera FC Barcelona

 = Aanvoerder

Op de selectie van Barcelona B mag ook een beroep worden gedaan.

Technische staf

Functie	Naam	Nationaliteit
Coach	Francesc Vilanova	Spanje
Assistent-coach	Jordi Roura	Spanje
Keeperstrainer	José Ramón de la Fuente	Spanje

Erelijst

FC Barcelona is de eerste voetbalclub die zes bekers won in één jaar.

Competitie	Aantal	Jaren
Internationaal
Europacup I / Champions League	4x	1992, 2006, 2009, 2011
Europacup II	4x	1979, 1982, 1989, 1997
UEFA Super Cup	4x	1992, 1997, 2009, 2011
Jaarbeursstedenbeker	3x	1958, 1960, 1966
Wereldkampioenschap voetbal voor clubs	2x	2009, 2011
Copa Latina	2x	1949, 1952
Copa Martini Rossi	2x	1952, 1953
Pequeña Copa del Mundo	1x	1957
Nationaal
Spaans landskampioenschap	21x	1929, 1945, 1948, 1949, 1952, 1953, 1959, 1960, 1974, 1985, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011
Copa del Rey	26x	1910, 1912, 1913, 1920, 1922, 1925, 1926, 1928, 1942, 1951 1952, 1953, 1957, 1959, 1963, 1968, 1971, 1978, 1981, 1983, 1988, 1990, 1997, 1998, 2009, 2012
Copa de la Liga	2x	1983, 1986
Supercopa	9x	1983, 1991, 1992, 1994, 1996, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011
Regionaal
Catalaans kampioen	22x	1902, 1903, 1905, 1909, 1910, 1911, 1916, 1919, 1920, 1921, 1922, 1924, 1925, 1926, 1927, 1928, 1930, 1931, 1932, 1935, 1936, 1938
Copa de los Pirineos	4x	1910, 1911, 1912, 1913
Lliga Mediterrània	1x	1937
Catalaanse beker	6x	1991, 1993, 2000, 2003, 2004, 2007

Vriendschappelijke toernooien

Trofeu Joan Gamper (35x)

1966, 1967, 1968, 1969, 1971, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1979, 1980, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1990, 1991, 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011

Trofeo de Carranza (3x)

1961, 1962, 2005

Grafiek van resultaten sinds 1929

* Van 1937 t/m 1939 werd er geen competitie gespeeld wegens de Spaanse burgeroorlog

Resultaten

Aanvoerders

• 1971-1973 :  Joaquim Rifé
• 1974-1978 :  Johan Cruijff
• 1978-1980 :  Juan Manuel Asensi
• 1980-1982 :  Antonio Olmo
• 1982-1983 :  Quini
• 1984-1986 :  Bernd Schuster
• 1986-1988 :  Víctor Muñoz
• 1988-1993 :  Andoni Zubizarreta
• 1993-1997 :  José Mari Bakero
• 1997-2001 :  Josep Guardiola
• 2001-2002 :  Sergi Barjuán
• 2002-2003 :  Luis Enrique
• 2003-2004 :  Phillip Cocu
• 2004-heden :  Carles Puyol

(Ex-)spelers en trainers

Zie Lijst van spelers van FC Barcelona voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Zie Lijst van trainers van FC Barcelona voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Zie ook

• Barça B
• Barça C
• Cantera
• FC Barcelona Bàsquet
• FC Barcelona Handbol
• FC Barcelona Futsal
• FC Barcelona Hoquei
• Geschiedenis van FC Barcelona
• La Masía

	FC Barcelona – Huidige selectie
1 Valdés · 2 Alves · 3 Piqué · 4 Fàbregas · 5 Puyol · 6 Xavi · 7 Villa · 8 Iniesta · 9 Sánchez · 10 Messi · 11 Thiago · 12 Dos Santos · 13 Pinto · 14 Mascherano · 15 Bartra · 16 Busquets · 17 Pedro · 18 Alba · 19 Montoya · 20 Afellay ·21 Adriano · 22 Abidal · 23 Cuenca · 24 Fontàs · 25 Muniesa · 27 Tello · Coach: Vilanova

Voor andere betekenissen van Real Madrid, zie Real Madrid (doorverwijspagina)

Real Madrid CF
Naam	Real Madrid Club de Fútbol
Bijnaam	- Los Merengues - Los Blancos - De Koninklijke
Opgericht	1902
Stadion	Estadio Santiago Bernabéu Madrid  Madrid  Spanje
Capaciteit	85.454
Voorzitter	Florentino Pérez
Trainer	José Mourinho
Competitie	Primera División  Copa del Rey  Supercopa  UEFA Champions League
Website	Real Madrid CF
Thuiskleuren Uitkleuren
geldig voor 2012/13
Portaal     Voetbal

Real Madrid Club de Fútbol is een Spaanse voetbalclub uit Madrid. De club werd opgericht op 6 maart 1902 als "Sociedad Madrid FC". In het dagelijks taalgebruik wordt de naam van de club meestal afgekort tot Real Madrid. Het is de succesvolste club uit het Spaanse voetbal en door deFIFA werd ze zelfs benoemd als de beste voetbalclub van de 20e eeuw.^[1]

De club heeft vele bijnamen zoals Los Blancos en Los Merengues. Real Madrid werd koninklijk of Real in 1920 en kreeg deze titel van Alfons XIII. De club speelt haar thuiswedstrijden in het Estadio Santiago Bernabéu.

Real Madrid won al 32 keer de Primera División, 18x de Copa del Rey, 2x de UEFA Cup en 9 keer de Champions League, voorheen bekend als deEuropacup I.^[2] Daarmee is Real Madrid recordhouder, voor AC Milan, dat deze beker al 7 keer gewonnen heeft.

De club kent ook verschillende rivaliteiten, waarvan de opmerkelijkste die met het Catalaanse FC Barcelona is. De wedstrijden tussen beide clubs staan bekend als El Clásico ("de Klassieker"). Real Madrid heeft de meeste inkomsten op jaarbasis, (€ 438.6 miljoen)^[3] en is de tweede waardevolste club ter wereld (€ 1.4 miljard)^[4], maar tegelijk heeft de club 590 miljoen euro aan schulden^[5].

[bewerken]Geschiedenis

[bewerken]Oprichting

Real Madrid werd op 6 maart 1902 opgericht als Madrid Club de Fútbol. Juan Padrós Rubió werd de eerste clubpresident. Het predicaat Real(Koninklijk) ontving de club op 29 juli 1920 van koning Alfons XIII.

[bewerken]Eerste successen

Real Madrid in 1905

Enkele maanden na de oprichting van de club, speelde Madrid CF ter gelegenheid van de kroning van Alfons XIII tegen FC Barcelona. De Catalaanse club won met 3-1 en het was de eerste van de vele wedstrijden die beide club tegen elkaar zouden spelen. In de loop der jaren zou de relatie tussen de twee clubs uitgroeien tot één van enorme rivaliteit en onderlinge duels zouden aangeduid worden als de Derby van het Heelal. In 1905 won Madrid CF de eerste grote prijs, de Copa del Rey. In 1906, 1907 en 1908 veroverde de club deze beker opnieuw. Real Madrid behoorde in 1928 tot de oprichters van de Primera División, de hoogste Spaanse voetbaldivisie. De eerste competitiewedstrijd won de club met 5-0 van CE Europa. De eerste landstitel volgde in 1932.

Het seizoen daarop verdedigde Real Madrid de landstitel met succes, mede dankzij Manuel Olivares, die met zestien doelpunten topscorer van de Primera División werd.

[bewerken]De grote glorietijd

Isidro Sánchez, Alfredo Di Stéfanoen José Santamaría

In 1943 werd voormalig speler en trainer Santiago Bernabéu Yeste gekozen tot nieuwe clubvoorzitter. Hij zorgde voor de heropbouw van de club na deSpaanse Burgeroorlog. In oktober 1944 werd gestart met de bouw van een nieuw stadion. Op 14 december 1947 werd het Estadio Chamartín in gebruik genomen. Het stadion zou later, vanaf januari 1955, de naam dragen van Santiago Bernabéu als eerbetoon aan de succesvolle voorzitter. Onder het regime van Franco genoot Real de reputatie van beschermd te zijn om het regime en de macht van Franco uit te dragen in Spanje en Europa. Onder druk van Franco moest de eeuwige rivaal FC Barcelona hun sterspeler Alfredo Di Stéfano afstaan. Onder leiding van Santiago Bernabéu brak in de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw de glorietijd van Real Madrid aan met diverse landstitels en vijf maal de Europa Cup I op rij van 1956 tot 1960. Memorabel was de 7-3 overwinning op Eintracht Frankfurt in de finale van 1960. Sterspelers in die tijd bij de club waren Alfredo Di Stéfano, Francisco Gento en Ferenc Puskás. In 1961 was aartsrivaal FC Barcelona de eerste club die de Madrilenen wist te verslaan in de Europa Cup. In 1966 volgde desondanks een zesde Europa Cup I voor Real Madrid ten koste van Partizan Belgrado.

[bewerken]Jaren zeventig en tachtig

In de jaren zeventig bleef Real Madrid in Spanje domineren en slechts een paar keer wist een club de hegemonie in de Primera División van de club te doorbreken. In 1978 overleed Santiago Bernabéu na de club 35 jaar lang te hebben geleid. Begin jaren tachtig werd Real Madrid voorbij gestreefd door FC Barcelona en de Baskische clubs Real Sociedad en Athletic Bilbao. In 1986 werden Los Merengues echter opnieuw kampioen en de club wist de titel vier seizoenen lang met succes te verdedigen. Drie van de vier seizoenen 1986/87, 1987/88 en 1988/89 werden behaald onder Leo Beenhakker waardoor deze zijn bijnaam verkreeg Don Leo. De sterren in die tijd bij Real Madrid waren de Mexicaanse topschutter Hugo Sánchez (pichichi in 1985/86, 1986/87, 1987/88 en 1989/90) en de beroemde Quinta del Buitre (De Vijf van de Gier), een naar Emilio Butragueño genoemd vijftal dat naast El Buitre zelf Manuel Sanchís, Martín Vazquéz, Míchel en Miguel Pardeza omvatte.

[bewerken]Jaren negentig

In de vroege jaren negentig moesten Los Merengues echter een stap terug doen voor het Dream Team van het FC Barcelona van Johan Cruijff dat van 1991 tot 1994 landskampioen werd. MetEmilio Butragueño leverde Real Madrid in het seizoen 1990/91 wel de topscorer van de Primera División. In 1995 wist Real Madrid de hegemonie van de Catalaanse rivaal te doorbreken door landskampioen te worden. Een nieuwe titel volgde in 1997. Een jaar later konden de Madrilenen een zevende Europa Cup I (inmiddels UEFA Champions League geheten) bijschrijven op hun palmares.

In de Amsterdam ArenA werd met 1-0 gewonnen van Juventus door een doelpunt van Predrag Mijatović. Bovendien werd onder leiding van Guus Hiddink de Wereldbeker voor clubs veroverd door inTokio met 2-1 te winnen van CR Vasco da Gama. Nationaal werd Real weer overklast door FC Barcelona, maar Europees presteerde de club echter beter dan de eeuwige rivaal door in 2000 opnieuw de Champions League te winnen. In Parijs werd Valencia CF met 3-0 verslagen. Sterspelers in het elftal dat in 1998 en 2000 de hoogste Europese beker won waren Roberto Carlos,Fernando Redondo, Raúl González, Fernando Morientes, Clarence Seedorf (1998), Predrag Mijatović (1998) en Nicolas Anelka (2000).

[bewerken]De Galácticos

David Beckham en Zinédine Zidane, twee van de Galácticos.

Het jaar 2000 betekende naast de Champions League-winst ook de komst van de nieuwe clubpresident Florentino Pérez. Hij wilde van Real Madrid de grootste en beste club ter wereld maken door het aantrekken van louter stervoetballers. Hierdoor kreeg Real de naam Los Galácticos, De Buitenaardsen. Bij zijn verkiezing werd hij door het merendeel van de leden (socios) enigszins argwanend bekeken, want voor zo'n sterrenteam was veel geld nodig en bij zijn aantreden had Real Madrid voor 300 miljoen euro schulden. Pérez loste dit op door een vijftig jaar oud trainingscomplex in het centrum van de stad aan de stadMadrid te verkopen voor maar liefst 500 miljoen euro. Deze verkapte gemeentesubsidie wordt vandaag de dag nog steeds door de Madrilenen afbetaald via hun belastingen. Pérez had zo wel in één klap de schulden weggewerkt en een werkbudget bij elkaar gehaald om zijn Galácticos te verzamelen.

De eerste ster die kwam was in juli 2000 Luís Figo, hij verruilde FC Barcelona voor Real Madrid CF. Later volgden ook Zinédine Zidane (2001) en Ronaldo(2002). De politiek van Pérez van een elftal met stervoetballers en spelers uit de eigen jeugd, aangeduid als Zidanes y Pavónes naar Zidane en Francisco Pavón, was aanvankelijk succesvol op zowel sportief gebied met twee landstitels (2001, 2003) en nog een Champions League (2002) als op financieel gebied met een toegenomen marktwaarde in vooral Oost-Azië. Een sportief dieptepunt was er echter ook voor de club.

Op 6 maart 2002 bestond Real Madrid precies honderd jaar en ter gelegenheid van dat feit werd de finale van de Copa del Rey op die dag gespeeld in hetEstadio Santiago Bernabéu. Real haalde de finale, waarin Deportivo La Coruña de tegenstander was, en een groot aantal vooraanstaande mensen uit de voetbalwereld waren in het stadion aanwezig. Wat een mooi verjaardagscadeau moest worden, werd een drama: Real Madrid verloor van een uitstekend voetballend Deportivo met 2-1. In 2003 ging het sportief mis bij Real Madrid. Veteraan en aanvoerder Fernando Hierro moest vertrekken, evenals succestrainerVicente del Bosque. Del Bosque, om zijn grote snor en corpulente uiterlijk ook wel De Walrus genoemd, werd vervangen door de beter uitziende PortugeesCarlos Queiroz.

Bovendien kwam David Beckham als nieuwe galático, maar misschien nog wel meer om de merchandising op te stuwen. Queiroz mocht er dan knapper uit zien, zijn trainerskwaliteiten waren beduidend minder dan die van Del Bosque. Real Madrid eindige in het seizoen 2003/04 voor het eerst in jaren zonder prijs en Queiroz kon vertrekken. Ook José Antonio Camacho en Mariano García Remon kregen hun kans als trainer, maar mochten spoedig weer vertrekken. Onder de Braziliaan Vanderlei Luxemburgo leek het beter te gaan, maar ook hij kreeg Real niet op de rails. Jeugdtrainer Juan Ramón López Caro mocht hem in december 2005 aflossen als interim-coach. Florentino Pérez zag uiteindelijk ook in dat zijn beleid uiteindelijk had gefaald en begin 2006 trad hij terug als clubpresident.

[bewerken]Hoop op nieuwe successen

Cristiano Ronaldo is de duurste speler ooit, 94 miljoen euro.

De vervanger van Pérez was Fernando Martín, die gelijk een grote schoonmaak in de spelersgroep aankondigde voor de zomer van 2006 met de hoop om zo Real Madrid weer terug aan de top te krijgen. Martín moest in april 2006 aftreden omdat het clubbestuur onvoldoende vertrouwen in hem had en nieuwe presidentsverkiezingen wilde. Deze verkiezingen werden gewonnen door de advocaat Ramón Calderón. Hij stelde Fabio Capello aan als trainer en Predrag Mijatović als technisch directeur, een tweetal dat Real in 1998 nog naar de Champions League-winst had geleid.

De verkiezingsbelofte om de Braziliaanse middenvelder Kaká van AC Milan te contracteren kon Calderón niet waarmaken, maar hij wist wel enkele andere topspelers naar Real Madrid te halen. Ruud van Nistelrooij werd voor ongeveer 15 miljoen euro overgenomen van Manchester United en om het team defensief sterker te maken werden de Braziliaan Emerson, de Italiaan Fabio Cannavaro (beiden van Juventus) en de Malinees Mahamadou Diarra(van Olympique Lyonnais voor 25 miljoen euro) gecontracteerd. Met José Antonio Reyes van Arsenal kwam er bovendien ook nog een Spaanse aankoop. Lange tijd leken de nieuwe trainer en vele aankopen opnieuw geen succes op te leveren. Real Madrid werd vroegtijdig uitgeschakeld in deUEFA Champions League en leek de landstitel wederom mis te lopen. Na een goede inhaalslag in de tweede seizoenshelft eindigde de club echter in punten gelijk met regerend landskampioen FC Barcelona, maar Real Madrid won de landstitel op basis van het betere onderlinge resultaat. Ondanks de landstitel moest Fabio Capello vertrekken naar aanleiding van het defensieve en weinig flitsende spel van Real Madrid. Bernd Schuster, oud-speler van de club, werd de nieuwe hoofdtrainer. Verschillende nieuwe spelers, waaronder de Nederlanders Arjen Robben, Wesley Sneijder, Royston Drenthe,Rafael van der Vaart en Klaas-Jan Huntelaar, werden gecontracteerd om Real Madrid aantrekkelijker te laten spelen.

In de zomer van 2009 werd Pérez herkozen met de verkiezingsbelofte grote namen te halen. Hij kocht Kaká voor 68 miljoen euro en Cristiano Ronaldovoor 94 miljoen euro. De presentatie van Ronaldo lokte een recordaantal van 80.000 toeschouwers naar het stadion.

Met de recordbrekende transfers zorgden de Madrilenen echter voor een groei aan schuld. Voorzitter Florentino Pérez meldde in september 2009 dat de schuld 327 miljoen euro bedraagt.^[6] Eerder gingen geruchten dat sprake was van een schuld van 800 miljoen.^[7]

In Maart 2012 werd bekend dat Real Madrid een resort eiland zal gaan aanleggen voor de kust van de Verenigde Arabische Emiraten. De kosten voor dit eiland zijn niet bekend. Op het eiland is er plek voor onder andere een 5 sterren hotel, een pretpark, een jachthaven, villa's en bungalows.

In het seizoen 2011/12 kreeg Florentino Pérez eindelijk wat hij wilde, waarvoor hij al die miljoenen uit gaf. Real Madrid werd voor de 32e keer kampioen van Spanje en haalde voor het eerst in een aantal seizoen weer de halve finale van de Champions League. En dat laat de Madrilenen een klein beetje hopen op een 10e Champions League volgend seizoen.

[bewerken]Algemeen

[bewerken]Stadion

Het thuisstadion van Real Madrid is het Estadio Santiago Bernabéu. Het werk van architecten Luis Alemany Soler en Manuel Muñoz Monasterio werd ingehuldigd op 14 december 1947 met een wedstrijd tegen CF Belenenses. Het stadion heeft een capaciteit van 85.454 plaatsen.

Op 9 mei 2006 werd het Estadio Alfredo Di Stéfano^[8] ingehuldigd als nieuwe trainingsstadion voor Real Madrid. Dit stadion heeft een capaciteit van 6.000 plaatsen en is het thuisstadion van Real Madrid Castilla. Het staat op het nieuwe traingscomplex van Real Madrid CF, Ciudad Deportivo de Valdebebas.

[bewerken]Tenue

Real Madrid draagt al sinds zijn ontstaan een wit tenue, met in zijn beginjaren een blauwe diagonale streep over het shirt.^[9] Het gestreepte shirt werd vervangen door een volledige witte versie.^[10] Op 23 november 1947, in een wedstrijd tegen Atlético Madrid, werd Real Madrid het eerste Spaanse team dat nummers droeg op hun shirts.

De traditionele uit-kleuren zijn volledig zwart of volledig paars. Sinds 1998 is Adidas het kledingmerk waarbij het tenue wordt gemaakt. Hun eerste shirtsponsor was Zanussi in 1982. Gedurende een lange periode (2002-2007) was Siemens de shirtsponsor van Real Madrid, maar dit contract werd stopgezet na de economische problemen bij BenQ. Sinds 2007 is Bwin de nieuwe shirtsponsor.

[bewerken]Shirtsponsors en kledingmerken

Real Madrid is een vijfjarige sponsorovereenkomst aangegaan met de in Dubai gevestigde luchtvaartmaatschappij Emirates. Emirates is een officiële FIFA World Cup sponsoring-partner en met een aantal andere voetbalteams sponsoring-deals, waaronder shirtsponsor van Arsenal, AC Milan en Paris Saint-Germain. Bij Arsenal is het zelfs zo dat het stadion de naam van de luchtvaartmaatschappij bevat. ^[13]

[bewerken]Selectie 2012/2013

Nr.	Naam	Nationaliteit	Wed.*	Doel.*	Vorige club
Keepers
1	Iker Casillas	Spanje	459	0	Eigen jeugd
13	Antonio Adán	Spanje	4	0	Eigen jeugd
35	Jesús Fernández	Spanje	0	0	Eigen jeugd
Verdedigers
2	Raphaël Varane	Frankrijk	9	1	RC Lens
3	Pepe	Portugal	111	3	FC Porto
4	Sergio Ramos	Spanje	232	28	Sevilla FC
5	Fábio Coentrão	Portugal	21	0	SL Benfica
12	Marcelo	Brazilië	157	14	Fluminense FC
16	Ricardo Carvalho	Portugal	41	3	Chelsea FC
17	Álvaro Arbeloa	Spanje	43	0	Liverpool FC
18	Raúl Albiol	Spanje	65	0	Valencia CF
Middenvelders
6	Sami Khedira	Duitsland	53	2	VfB Stuttgart
8	Kaká	Brazilië	65	20	AC Milan
10	Mesut Özil	Duitsland	73	10	Werder Bremen
11	Esteban Granero	Spanje	67	4	Getafe CF
14	Xabi Alonso	Spanje	106	4	Liverpool FC
19	Luka Modric	Kroatië	0	0	Tottenham Hotspur FC
24	Lassana Diarra	Frankrijk	87	1	Portsmouth FC
Aanvallers
7	Cristiano Ronaldo	Portugal	103	112	Manchester United FC
9	Karim Benzema	Frankrijk	96	44	Olympique Lyonnais
20	Gonzalo Higuaín	Argentinië	164	93	River Plate
21	José María Callejón	Spanje	27	5	RCD Espanyol
22	Ángel Di María	Argentinië	60	11	Benfica
29	Alvaro Morata	Spanje	3	0	Eigen jeugd

^{*Wedstrijd- en doelpuntstatistieken gelden alleen voor de Primera Division.}

[bewerken]Transfer 2012/13

Naam	Nationaliteit	Positie	Van/naar
Aangetrokken
Jesús Fernández	Spanje	Doelman	Eigen jeugd
Luka Modrić	Kroatië	Middenvelder	Tottenham Hotspur FC
Alvaro Morata	Spanje	Aanvaller	Eigen jeugd
Vertrokken
Daniel Carvajal	Spanje	Verdediger	Bayer Leverkusen
Hamit Altıntop	Turkije	Middenvelder	Galatasaray SK
Fernando Gago	Argentinië	Middenvelder	Valencia CF
Sergio Canales	Spanje	Middenvelder	Valencia CF
Nuri Şahin	Turkije	Middenvelder	Liverpool FC huur
Joselu	Spanje	Aanvaller	TSG 1899 Hoffenheim

[bewerken]Staf

Naam	Nationaliteit	Functie
Technische staf
José Mourinho	Portugal	Trainer
Aitor Karanka	Spanje	Assistent-trainer
Rui Faria	Portugal	Assistent-trainer
Silvino Louro	Portugal	Keeperstrainer
Chendo	Spanje	Teammanager

[bewerken]Erelijst

[bewerken]Nationaal

Spaans landskampioenschap 32x

1931/32, 1932/33, 1953/54, 1954/55, 1956/57, 1957/58, 1960/61, 1961/62, 1962/63, 1963/64, 1964/65, 1966/67, 1967/68, 1968/69, 1971/72, 1974/75, 1975/76, 1977/78, 1978/79, 1979/80, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89, 1989/90, 1994/95, 1996/97, 2000/01, 2002/03, 2006/07, 2007/08, 2011/12

Copa del Rey 18x

1905, 1906, 1907, 1908, 1917, 1934, 1936, 1946, 1947, 1962, 1970, 1974, 1975, 1980, 1982, 1989, 1993, 2011

Copa de la Liga 1x

1985

Supercopa 9x

1988, 1989, 1990, 1993, 1997, 2001, 2003, 2008, 2011

[bewerken]Regionaal

Madrileens kampioenschap 23x

1903, 1905, 1906, 1907, 1908, 1910, 1913, 1916, 1917, 1918, 1920, 1922, 1923, 1924, 1926, 1927, 1929, 1930, 1931, 1932, 1934, 1935, 1936

[bewerken]Internationaal

Copa Latina 2x

1955, 1957

Europacup I - Champions League 9x

1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1965, 1998, 2000, 2002

UEFA Cup 2x

1985,1986

UEFA Super Cup 1x

2002

Wereldbeker 5x

 1952, 1956, 1960, 1998, 2002

*Pequeña Copa del Mundo, Intercontinental Cup tegenwoordig WK voor clubteams

[bewerken]Grafiek van de resultaten sinds 1929

* Van 1937 t/m 1939 werd er geen competitie gespeeld wegens de Spaanse burgeroorlog

[bewerken]Zie ook

Jeugd teams:

• Real Madrid Castilla
• Real Madrid C

Basketbal:

• Real Madrid Baloncesto

Stadion:

• Estadio Santiago Bernabéu
• Estadio Alfredo Di Stéfano

Trainingscomplex:

• Ciudad Deportivo de Valdebebas

Overig:

• Geschiedenis van Real Madrid
• Lijst van spelers van Real Madrid
• Lijst van trainers van Real Madrid
• Real Madrid in Europa

[bewerken]Externe links

• (en) Officiële website
• (en) /(es) YouTube.com - Real Madrid CF

	Real Madrid – Seizoen 2012/2013
1 Casillas · 2 Varane · 3 Pepe · 4 Ramos · 5 Coentrão · 6 Khedira · 7 C.Ronaldo · 8 Kaká · 9 Benzema · 10 Özil · 11 Granero · 12 Marcelo · 13 Adán · 14 Alonso · 16 Carvalho · 17 Arbeloa · 18 Albiol · 19 Modrić · 20 Higuaín · 21 Callejón ·22 Di María · 24 Diarra · 29 Morata · 35 Jesus · Coach: Mourinho · Assistent-trainer: Karanka · Assistent-trainer: Rui Faria